Ah şu hastaneler...
Ne kadar çok insan modeli gözlemleyebiliyorsunuz değişik değişik...
Hastanenin bekleme salonundayız, karşımda boylu poslu endamı yerinde resmi kıyafeti ile bir deniz subayı yanında 5 veya 6 yaşlarında bir erkek çocuğu. İkisinin de elinde cep telefonu... Subay hiç gözünü ayıramıyor telefonundan. Oyun mu oynuyor, bir yazı mı okuyor ya da birilerine mi yazıyor bilemedim...
Çocuk durmadan baba baba diye sesleniyor ama cevap veren yok, arada da baba sen kaç puan yaptın beni geçtin mi diye soru soruyor ve baba, baba...ama duyan yok.
Bu arada bir önceki gün bir konuşmamızda bana bu teknoloji zamanında cahil insan mı olur diyen birisi ile fikir ayrılığına düşmüştük. Cep telefonu ve bilgisayarda Facebook'a girmeyi, Messenger kullanmayı bilmeyi ahillik sayan biri...Yazık.
Oysa ki yapılan araştırmalar, Baba-Çocuk ilişkisinin çocuğun bilişsel gelişimi ve okul başarısını büyük ölçüde etkilediğini vurgulamakta. Babasıyla nitelikli ilişkisi olan çocukların, okul başarılarının yüksek olduğu belirtilmekte.
Görüyorum ki teknoloji bizim toplumumuza pek de iyi gelmemiş... Bir çocuk babasına saatlerce baba baba diye seslenip duruyorsa o baba bunu duyamıyorsa elinde ki telefonu buna izin vermiyorsa...
Kurulan iletişim anlam verme sistemini etkiler, Psikolog Doğan Cüceloğlu'nun deyimi ile iletişim; anlam alışverişidir. Yaptığınız, söylediğiniz, söylemediğiniz, vücut dilinizle ifadeleriniz, ruh haliniz, her davranışınız...çocuğunuz için mesaj niteliğindedir. Her hareketinizle onunla iletişim halindesinizdir.
Anne ve babanın çocuğu ile olan doğru iletişimi çocuğun algılamasını olumlu etkiler ,öz güveni yüksek bireyler haline getirir..
Çocuklarınızı ihmal etmeyin, gelecek onlarda!
Sevgiler,
Gülnur
